Ons bereikte het bericht dat Frans Verhaaren begin deze week is overleden. Frans is voor velen bij Sioo en in het Sioo-netwerk een belangrijke leermeester geweest. Als professionals staan we op zijn schouders. En in onze portfolio van opleidingen neemt de SVO, Succesvol Verandering Organiseren, nog steeds een prominente plaats in. Frans was samen met Cees Zandvliet de initiatienemer en ontwikkelaar van de SVO. De SVO van nu is niet meer de SVO zoals deze bij de start in 1982 was, maar de essentie, een (in vergelijking met de toenmalige leergang OrganisatieKunde) korter programma voor managers die leiding moeten geven aan de verandering, staat nog steeds overeind.
Samen met collega Nic van Dijk deed Frans begin jaren 90 onderzoek naar de positionering van Sioo, wat resulteerde in een ingrijpend redesign van de leergang OrganisatieKunde naar de BMC, de Beroepsopleiding Management Consulting. Het programma moest korter, een trend die sinds die tijd alleen maar doorgezet heeft, maar nog altijd resulteerde het in een programma van 18 maanden en 1600 SBU!
Marguerithe de Man, programmamanager bij Sioo: “Daar maakte ik als deelnemer in 1996 kennis met hem en zijn tijdgenoten, die als kernteam aan de BMC verbonden waren. Ik zie hem nog zitten voor de groep, een beetje achterover leunend op twee stoelpoten, een knoopje van zijn overhemd stond open. Een beetje ontmoedigend was dat ook wel moet ik toegeven. In die periode betrapte ik me regelmatig op de gedachte dat ik nooit zo goed kon worden als deze – in mijn ogen – oude heren, waar Frans er een van was. In de BMC begeleidde Frans een serie practicums die ik nu even samenvat onder de noemer adviesvaardigheden. Zijn gedachtegoed dat hij daar neerzette, is nu integraal onderdeel van het vak geworden. Zoals het denken in doorgaande en cyclisch- iteratieve trajecten, waarin beeldvormen, interveniëren en doorgaand contracteren voortdurend aan de orde waren. Het artikel ‘Adviseren is een voortdurende intake’, dat hij samen met Ernst Drukker schreef, was jarenlang een must-read in veel van onze Sioo-programma’s. Het denken over de rollen die je als adviseur kunt bekleden, en dat elke rol bij een andere wijze van omgaan met het vraagstuk, de opgave, behoorde, is gevisualiseerd in het schema van Drukker en Verhaaren. Ook vandaag is dat voor velen nog steeds verhelderend. Hij schetste een range aan mogelijke veranderstrategieën; een denken dat pas echt is doorgebroken met de introductie van de kleuren van De Caluwé en Vermaak.”
Als professional in hart en nieren bemoeide Frans zich ook met de ontwikkeling van het vak. Dat deed hij bij ons, in de vormgeving van programma’s en in zijn bijdrage als docent aan uiteenlopende programma’s, maar ook bij de Ooa.
Frans had ook altijd veel aandacht voor de persoon van de adviseur-veranderaar en hoe die integraal deel uitmaakt van het werk. In zijn nabijheid ontkwam je dan ook niet aan stevige reflectie. Als docent en begeleider, bijvoorbeeld als consultatiebegeleider in ons ECM-programma (Executive Change Management), was Frans altijd methodisch scherp en tegelijkertijd zeer betrokken bij ‘zijn deelnemers’, aandachtig en hartelijk. Samen puzzelen op een veranderkundig vraagstuk betekende eigenlijk altijd een intiem gesprek met elkaar voeren, waarin zowel het professionele als het persoonlijk aan bod kwam.
Frans is voor velen in het Sioo-netwerk een wijze en loyale collega-docent geweest, in verschillende opleidingen en ook buiten de context van programma’s. Hij introduceerde ook het concept levenskunst in het vak, waarbij het ging om meer dan goed vakmanschap, maar om een persoonlijk antwoord, een standpuntbepaling over wie je wilt zijn in deze wereld.
Dat laatste zie je ook terug in zijn eigen loopbaan. Na 2012 was hij minder bij Sioo betrokken en ontwikkelde hij zich meer en meer als ondernemer met een focus op maatschappelijke vraagstukken. Van een focus op de vraagstukken in de organisatie, van veranderingen tot transformaties, richtte zijn blik zich steeds meer naar buiten: werken aan gemeenschappen, werken aan multi-stakeholdervraagstukken in de sociale vernieuwing, werken aan de wakkere stad. Daarmee belichaamt hij ook de ontwikkeling van het adviesvak heden ten dage, waarin het niet meer gaat om de vraagstukken in de organisatie, maar om de opgaven van de organisatie in zijn ecosysteem en om de opgaven tussen organisaties.
De Sioo-gemeenschap herdenkt Frans Verhaaren met veel dankbaarheid en waardering.
Ons bereikte het bericht dat Frans Verhaaren begin deze week is overleden. Frans is voor velen bij Sioo en in het Sioo-netwerk een belangrijke leermeester geweest. Als professionals staan we op zijn schouders. En in onze portfolio van opleidingen neemt de SVO, Succesvol Verandering Organiseren, nog steeds een prominente plaats in. Frans was samen met Cees Zandvliet de initiatienemer en ontwikkelaar van de SVO. De SVO van nu is niet meer de SVO zoals deze bij de start in 1982 was, maar de essentie, een (in vergelijking met de toenmalige leergang OrganisatieKunde) korter programma voor managers die leiding moeten geven aan de verandering, staat nog steeds overeind.
Samen met collega Nic van Dijk deed Frans begin jaren 90 onderzoek naar de positionering van Sioo, wat resulteerde in een ingrijpend redesign van de leergang OrganisatieKunde naar de BMC, de Beroepsopleiding Management Consulting. Het programma moest korter, een trend die sinds die tijd alleen maar doorgezet heeft, maar nog altijd resulteerde het in een programma van 18 maanden en 1600 SBU!
Marguerithe de Man, programmamanager bij Sioo: “Daar maakte ik als deelnemer in 1996 kennis met hem en zijn tijdgenoten, die als kernteam aan de BMC verbonden waren. Ik zie hem nog zitten voor de groep, een beetje achterover leunend op twee stoelpoten, een knoopje van zijn overhemd stond open. Een beetje ontmoedigend was dat ook wel moet ik toegeven. In die periode betrapte ik me regelmatig op de gedachte dat ik nooit zo goed kon worden als deze – in mijn ogen – oude heren, waar Frans er een van was. In de BMC begeleidde Frans een serie practicums die ik nu even samenvat onder de noemer adviesvaardigheden. Zijn gedachtegoed dat hij daar neerzette, is nu integraal onderdeel van het vak geworden. Zoals het denken in doorgaande en cyclisch- iteratieve trajecten, waarin beeldvormen, interveniëren en doorgaand contracteren voortdurend aan de orde waren. Het artikel ‘Adviseren is een voortdurende intake’, dat hij samen met Ernst Drukker schreef, was jarenlang een must-read in veel van onze Sioo-programma’s. Het denken over de rollen die je als adviseur kunt bekleden, en dat elke rol bij een andere wijze van omgaan met het vraagstuk, de opgave, behoorde, is gevisualiseerd in het schema van Drukker en Verhaaren. Ook vandaag is dat voor velen nog steeds verhelderend. Hij schetste een range aan mogelijke veranderstrategieën; een denken dat pas echt is doorgebroken met de introductie van de kleuren van De Caluwé en Vermaak.”
Als professional in hart en nieren bemoeide Frans zich ook met de ontwikkeling van het vak. Dat deed hij bij ons, in de vormgeving van programma’s en in zijn bijdrage als docent aan uiteenlopende programma’s, maar ook bij de Ooa.
Frans had ook altijd veel aandacht voor de persoon van de adviseur-veranderaar en hoe die integraal deel uitmaakt van het werk. In zijn nabijheid ontkwam je dan ook niet aan stevige reflectie. Als docent en begeleider, bijvoorbeeld als consultatiebegeleider in ons ECM-programma (Executive Change Management), was Frans altijd methodisch scherp en tegelijkertijd zeer betrokken bij ‘zijn deelnemers’, aandachtig en hartelijk. Samen puzzelen op een veranderkundig vraagstuk betekende eigenlijk altijd een intiem gesprek met elkaar voeren, waarin zowel het professionele als het persoonlijk aan bod kwam.
Frans is voor velen in het Sioo-netwerk een wijze en loyale collega-docent geweest, in verschillende opleidingen en ook buiten de context van programma’s. Hij introduceerde ook het concept levenskunst in het vak, waarbij het ging om meer dan goed vakmanschap, maar om een persoonlijk antwoord, een standpuntbepaling over wie je wilt zijn in deze wereld.
Dat laatste zie je ook terug in zijn eigen loopbaan. Na 2012 was hij minder bij Sioo betrokken en ontwikkelde hij zich meer en meer als ondernemer met een focus op maatschappelijke vraagstukken. Van een focus op de vraagstukken in de organisatie, van veranderingen tot transformaties, richtte zijn blik zich steeds meer naar buiten: werken aan gemeenschappen, werken aan multi-stakeholdervraagstukken in de sociale vernieuwing, werken aan de wakkere stad. Daarmee belichaamt hij ook de ontwikkeling van het adviesvak heden ten dage, waarin het niet meer gaat om de vraagstukken in de organisatie, maar om de opgaven van de organisatie in zijn ecosysteem en om de opgaven tussen organisaties.
De Sioo-gemeenschap herdenkt Frans Verhaaren met veel dankbaarheid en waardering.