Ken je die scène uit Bridget Jones, dat ze naar Frankrijk vliegt om iemand te interviewen. Als “ervaren vrouw van de wereld” wil ze op het laatste moment wat spullen in een handbagage koffertje gooien om vervolgens “just in time” op het vliegveld aan te komen en “cool” en zelfverzekerd in te checken. Dat lukt natuurlijk niet, maar dat wisten we al toen we de scène voor het eerst lazen/zagen. Bridget is namelijk helemaal geen zelfverzekerde vrouw van de wereld, maar juist het type “Bad decisions make good stories”. Dat deze vrouw, die Bridget wel zou wíllen zijn, misschien wel na elke reis haar aparte reistoilettas controleert, bijvult en alvast inpakt; een speciaal hoekje in haar kast heeft waar kleding klaar hangt voor trips; ze een week voor vertrek een taxi regelt en daarbij rekening houdt met het tijdstip van de dag, in verband met files, en ga zo maar door, was niet bij Bridget opgekomen.
Ik moest in elk geval aan deze scène denken toen ik, al lezend over tijd, een nieuw begrip leerde: precrastination [1]. Het begrip procrastination kende ik al wel. Maar ik wist niet dat daar een tegenhanger van was. Voor wie beide begrippen niet kent, dan herken je ze na deze toelichting vast wel.
Wat is procrastination?
Procrastination is irrationeel uitstellen. Procrastinators stellen taken, die men wil of moet doen, uit. Taken uitstellen is op zich geen probleem. Maar procrastinators weten dat ze al zó laat zijn dat ze in de problemen gaan komen en dat dit gedoe gaat opleveren. Het is geen luiheid. Het is eerder zo dat procrastinators er, vooraf al, van overtuigd zijn dat die taak ze geen lol of bevrediging zal geven. Of ze zijn bang dat ze de taak niet goed zullen volbrengen. Om zichzelf hiertegen te beschermen, beginnen ze er liever op het allerlaatste pas moment aan. Ik denk dat iedereen zichzelf, in zekere mate, wel in de procrastinator herkent. We hebben volgens mij allemaal wel van die taken die we liever niet doen en heel graag eindeloos voor ons uit schuiven.
En wat is dan de precrastinator?
Maar nu de precrastinator, de term die ik niet kende. Precrastinatie is het vrijwel automatisch, of dwangmatig, direct uitvoeren van taken. Onderzoekers kwamen erachter dat proefpersonen in experimenten soms hele onlogische, inefficiënte en misschien ook wel irrationele keuzes maakten. De verklaring die ze daarvoor hadden is dat mensen dat waarschijnlijk doen omdat, efficiënt of niet, ‘het starten’ een lekker gevoel geeft, omdat je dan al een deel van de taak volbrengt.
Ontlasting van je werkgeheugen
Ze ontdekten ook dat precrastinatie het werkgeheugen ontlast. Dat is het deel van je geheugen dat bijhoudt wat je allemaal nog moet doen. En als je een taak oppakt, hoef je niet te onthouden dat je hem (nog) moet doen. Dus zo ontlast je dat werk geheugen. Daar komt nog bij dat mensen taken met een korte deadline verkiezen boven taken met een lange deadline, ook al zijn de taken even moeilijk. Want ook deadlines bijhouden kost tijd. Als je dus een taak meteen uitvoert dan verlaag je je cognitieve last.
Er zijn nog een paar factoren die de precrastinator in ons oproepen. De eerste is affordance. Affordance is de perceptie van een voorwerp, situatie of taak, die oproept tot actie of om iets te doen. Mensen zijn met name gevoelig voor affordances in relatie tot de taken die ze te doen hebben. Dit maakt dat mensen vaak direct taken uitvoeren die eigenlijk niet echt noodzakelijk zijn. De tijd die daarmee gemoeid is zorgt voor een gevoel van “tijd te kort” en daarmee kan precrastionation tot procrastionation leiden en dat ze dingen uitstellen die echt moeten gebeuren.
Het fijne gevoel van de beloning
Een andere factor is het feit dat we ingesteld zijn op genot. We vinden het heel fijn om genot op hele korte termijn te realiseren. ‘Een taakje doen’, geeft ons al snel dat gevoel van beloning: we kunnen iets wegvinken of iets afstrepen. Dat zorgt er weer voor dat we allerlei taakjes blijven doen. Stoppen met deze taakjes is lastig, want er ontstaat een soort strijd tussen al die taakjes, die je meteen een goed gevoel geven, en de zaken die werkelijk van belang zijn. Je denkt dat je daar in de toekomst wel tijd voor zult hebben, maar je realiseert jezelf niet dat je dan ongetwijfeld alweer in een nieuwe reeks taakjes bent beland. We zijn dus minder goed in het realiseren van geluk op de lange termijn.
Precrastination leidt tot procrastination
Precrastination is een vrij stabiele karaktertrek, die niet gekoppeld is aan impulsiviteit, maar eerder te maken heeft met consciëntieusheid. Je wilt de dingen, die gedaan moeten worden, doen en dat is een nobele eigenschap. Precrastination heeft dus zeker voordelen. Je plukt namelijk de vruchten van taken die je snel kunt uitoefenen. Daarmee ontlast je je kortetermijngeheugen en cognitieve belasting. Maar het heeft ook nadelen. Als je ‘erin doorschiet’ geeft het een gevoel dat je altijd tijd te kort hebt, omdat je niet werkt aan de taken waar je eigenlijk aan zou moeten werken. Het leidt dus tot procrastination.
De ultieme test!
We hebben voor jou de ultieme test om jouw mate van pre- of procrastionation te onderzoeken. Hier vind je de link https://sioo.nl/sioo65/ , om je op te geven voor het Sioo event “Tijd Verandert” op 30 november as. van 13.00 tot 20.00 uur in Fort Voordorp in Groenekan (regio Utrecht). Het is een heldere taak met een korte deadline 😊.
Als je je meteen opgeeft merk je direct dat je:
- Instant genot ervaart van de taak doen
- Je werkgeheugen ontlast
- Je cognitieve last verlaagt
Waardoor je tijd en ruimte maakt voor die ingewikkelde en grote taken.
Op 30 november zien we je dan, met een spetterend programma over Tijd, want daar valt zo veel over te vertellen en mee te doen!
Herkenbaar?
Herken je trouwens al iets van jezelf? Ik was na het lezen toch wel kritisch over het feit dat ik bijvoorbeeld graag snel mail wegwerk. Doe ik dat om dingen te vermijden? Schuif ik belangrijk werk voor me uit? Waarom doe ik dat eigenlijk? Omdat ik dat leerde van ‘getting things done’ achtige types en boekjes. Maar is het nu eigenlijk wel een goede gewoonte? Allemaal vragen die bij me opkwamen. En pro-en precastination in relatie tot hoe je met tijd om kunt gaan leverde nog meer puzzels op Maar daarover later meer.
Inschrijven en meer informatie over ons Jubileumcongres ‘Tijd Verandert’ – Sioo65 (30 nov. 2023)
[1] Tijd tekort, tijd genoeg, Margriet Sitskoorn, Prometeus 2022
Ken je die scène uit Bridget Jones, dat ze naar Frankrijk vliegt om iemand te interviewen. Als “ervaren vrouw van de wereld” wil ze op het laatste moment wat spullen in een handbagage koffertje gooien om vervolgens “just in time” op het vliegveld aan te komen en “cool” en zelfverzekerd in te checken. Dat lukt natuurlijk niet, maar dat wisten we al toen we de scène voor het eerst lazen/zagen. Bridget is namelijk helemaal geen zelfverzekerde vrouw van de wereld, maar juist het type “Bad decisions make good stories”. Dat deze vrouw, die Bridget wel zou wíllen zijn, misschien wel na elke reis haar aparte reistoilettas controleert, bijvult en alvast inpakt; een speciaal hoekje in haar kast heeft waar kleding klaar hangt voor trips; ze een week voor vertrek een taxi regelt en daarbij rekening houdt met het tijdstip van de dag, in verband met files, en ga zo maar door, was niet bij Bridget opgekomen.
Ik moest in elk geval aan deze scène denken toen ik, al lezend over tijd, een nieuw begrip leerde: precrastination [1]. Het begrip procrastination kende ik al wel. Maar ik wist niet dat daar een tegenhanger van was. Voor wie beide begrippen niet kent, dan herken je ze na deze toelichting vast wel.
Wat is procrastination?
Procrastination is irrationeel uitstellen. Procrastinators stellen taken, die men wil of moet doen, uit. Taken uitstellen is op zich geen probleem. Maar procrastinators weten dat ze al zó laat zijn dat ze in de problemen gaan komen en dat dit gedoe gaat opleveren. Het is geen luiheid. Het is eerder zo dat procrastinators er, vooraf al, van overtuigd zijn dat die taak ze geen lol of bevrediging zal geven. Of ze zijn bang dat ze de taak niet goed zullen volbrengen. Om zichzelf hiertegen te beschermen, beginnen ze er liever op het allerlaatste pas moment aan. Ik denk dat iedereen zichzelf, in zekere mate, wel in de procrastinator herkent. We hebben volgens mij allemaal wel van die taken die we liever niet doen en heel graag eindeloos voor ons uit schuiven.
En wat is dan de precrastinator?
Maar nu de precrastinator, de term die ik niet kende. Precrastinatie is het vrijwel automatisch, of dwangmatig, direct uitvoeren van taken. Onderzoekers kwamen erachter dat proefpersonen in experimenten soms hele onlogische, inefficiënte en misschien ook wel irrationele keuzes maakten. De verklaring die ze daarvoor hadden is dat mensen dat waarschijnlijk doen omdat, efficiënt of niet, ‘het starten’ een lekker gevoel geeft, omdat je dan al een deel van de taak volbrengt.
Ontlasting van je werkgeheugen
Ze ontdekten ook dat precrastinatie het werkgeheugen ontlast. Dat is het deel van je geheugen dat bijhoudt wat je allemaal nog moet doen. En als je een taak oppakt, hoef je niet te onthouden dat je hem (nog) moet doen. Dus zo ontlast je dat werk geheugen. Daar komt nog bij dat mensen taken met een korte deadline verkiezen boven taken met een lange deadline, ook al zijn de taken even moeilijk. Want ook deadlines bijhouden kost tijd. Als je dus een taak meteen uitvoert dan verlaag je je cognitieve last.
Er zijn nog een paar factoren die de precrastinator in ons oproepen. De eerste is affordance. Affordance is de perceptie van een voorwerp, situatie of taak, die oproept tot actie of om iets te doen. Mensen zijn met name gevoelig voor affordances in relatie tot de taken die ze te doen hebben. Dit maakt dat mensen vaak direct taken uitvoeren die eigenlijk niet echt noodzakelijk zijn. De tijd die daarmee gemoeid is zorgt voor een gevoel van “tijd te kort” en daarmee kan precrastionation tot procrastionation leiden en dat ze dingen uitstellen die echt moeten gebeuren.
Het fijne gevoel van de beloning
Een andere factor is het feit dat we ingesteld zijn op genot. We vinden het heel fijn om genot op hele korte termijn te realiseren. ‘Een taakje doen’, geeft ons al snel dat gevoel van beloning: we kunnen iets wegvinken of iets afstrepen. Dat zorgt er weer voor dat we allerlei taakjes blijven doen. Stoppen met deze taakjes is lastig, want er ontstaat een soort strijd tussen al die taakjes, die je meteen een goed gevoel geven, en de zaken die werkelijk van belang zijn. Je denkt dat je daar in de toekomst wel tijd voor zult hebben, maar je realiseert jezelf niet dat je dan ongetwijfeld alweer in een nieuwe reeks taakjes bent beland. We zijn dus minder goed in het realiseren van geluk op de lange termijn.
Precrastination leidt tot procrastination
Precrastination is een vrij stabiele karaktertrek, die niet gekoppeld is aan impulsiviteit, maar eerder te maken heeft met consciëntieusheid. Je wilt de dingen, die gedaan moeten worden, doen en dat is een nobele eigenschap. Precrastination heeft dus zeker voordelen. Je plukt namelijk de vruchten van taken die je snel kunt uitoefenen. Daarmee ontlast je je kortetermijngeheugen en cognitieve belasting. Maar het heeft ook nadelen. Als je ‘erin doorschiet’ geeft het een gevoel dat je altijd tijd te kort hebt, omdat je niet werkt aan de taken waar je eigenlijk aan zou moeten werken. Het leidt dus tot procrastination.
De ultieme test!
We hebben voor jou de ultieme test om jouw mate van pre- of procrastionation te onderzoeken. Hier vind je de link https://sioo.nl/sioo65/ , om je op te geven voor het Sioo event “Tijd Verandert” op 30 november as. van 13.00 tot 20.00 uur in Fort Voordorp in Groenekan (regio Utrecht). Het is een heldere taak met een korte deadline 😊.
Als je je meteen opgeeft merk je direct dat je:
- Instant genot ervaart van de taak doen
- Je werkgeheugen ontlast
- Je cognitieve last verlaagt
Waardoor je tijd en ruimte maakt voor die ingewikkelde en grote taken.
Op 30 november zien we je dan, met een spetterend programma over Tijd, want daar valt zo veel over te vertellen en mee te doen!
Herkenbaar?
Herken je trouwens al iets van jezelf? Ik was na het lezen toch wel kritisch over het feit dat ik bijvoorbeeld graag snel mail wegwerk. Doe ik dat om dingen te vermijden? Schuif ik belangrijk werk voor me uit? Waarom doe ik dat eigenlijk? Omdat ik dat leerde van ‘getting things done’ achtige types en boekjes. Maar is het nu eigenlijk wel een goede gewoonte? Allemaal vragen die bij me opkwamen. En pro-en precastination in relatie tot hoe je met tijd om kunt gaan leverde nog meer puzzels op Maar daarover later meer.
Inschrijven en meer informatie over ons Jubileumcongres ‘Tijd Verandert’ – Sioo65 (30 nov. 2023)
[1] Tijd tekort, tijd genoeg, Margriet Sitskoorn, Prometeus 2022